Partizip I, chociaż ma dość tajemniczą nazwę, jest naprawdę prostą i przydatną konstrukcją. W tej lekcji dowiesz się, co to jest Partizip I i gdzie go użyć. Nauczysz się budować Partizip I, a na końcu lekcji mam dla Ciebie ćwiczenia na Partizip I.
Partizip I – Co to jest?
Partizip I, zwany też Partizip Präsens to po polsku imiesłów czynny czasu teraźniejszego. Jest to forma czasownika zakończona na –ący, -ąca itd., np. „jedzący (pies)”, „pisząca (studentka)”, „krzyczące (dziecko)”. W języku niemieckim poznasz Partizip I po końcówce –d, np. „laufend” (biegnąc), „schreibend” (pisząc).
Przykłady:
Partizip I od „sprechen” (mówić) – „sprechend”
- „Ich sehe einen sprechenden Mann.“ – „Widzę mówiącego mężczyznę.“
Partizip I od „arbeiten“ (pracować) – „arbeitend”
- „Ich kenne die arbeitenden Menschen.“ – „Znam tych pracujących ludzi:“
W Partizip I jest mowa o czasie teraźniejszym. Istnieje też (bardziej popularny) Partizip II, który odnosi się do czasu przeszłego, ale o tym później. Spójrzmy, gdzie przydaje się Partizip I.
Gdzie używa się takiej formy czasownika?
Pewnie zauważyłaś/-eś we wcześniejszych przykładach, że Partizip I stał tam przed rzeczownikiem i opisywał go tak samo, jak przymiotnik (jaki? jaka? jakie?). Właśnie taką funkcję spełnia Partizip I w języku niemieckim. Zobacz:
- „Ich brauche einen gut funktionierenden Computer.“ / „Potrzebuję dobrze działającego komputera.“ (jaki komputer jest potrzebny? dobrze działający)
- „Ich sehe den schnell laufenden Sportler.“ / „Widzę szybko biegnącego sportowca.“
- „Deine Argumente sind überzeugend.“ / „Twoje argumenty są przekonujące.“ (Partizip I może też stać osobno)
Zobaczmy, jak buduje się Partizip I.
Jak się ją tworzy?
Jak utworzyć imiesłów Partizip I? Ok, już wiesz, że musisz dodać końcówkę –d, ale gdzie i do czego? Budowa Partizip I jest naprawdę mega prosta. Potrzebujesz:
- czasownik w bezokoliczniku, np. „arbeiten”
- końcówkę -d
Partizip I jest gotowy: „arbeitend”.
Jeśli używasz go jako przymiotnik, to musisz dodać do niego odpowiednią końcówkę osobową (dokładnie tak, jak przy odmianie przymiotnika), np.
- „der arbeitende Mensch” (pracujący człowiek)
Jeśli Partizip I nie stoi przed rzeczownikiem, to nie dodajesz żadnej końcówki, np.
- „Das ist überraschend!” / „To jest zaskakujące!“
Chcesz przypomnieć sobie, jak się odmieniają przymiotniki? Przejdź do lekcji: Odmiana przymiotnika niemiecki.
Jaka jest różnica między Partizip I i Partizip II?
Istnieją dwa imiesłowy – ale czym się tak naprawdę różnią? Partizip I dotyczy teraźniejszości i czynności dziejących się jednocześnie, a Partizip II przeszłości i czynności dziejących się w różnym czasie, np.
# Partizip I – imiesłów czasu teraźniejszego:
- „Das weinende Kind liegt im Bett.“ / „Płaczące dziecko leży w łóżku.“ (płacze i leży)
# Partizip II – imiesłów czasu przeszłego:
- „Wir feiern die bestandene Prüfung.“ / „Świętujemy zdany egzamin.“ (świętujemy teraz wcześniej zdany egzamin)
Zajrzyj do lekcji o Partizip II – tam dowiesz się więcej o tym imiesłowie.
Podsumowanie
- Partizip I to w języku polskim imiesłów czasu teraźniejszego.
- Taka forma pełni w języku niemieckim najczęściej funkcję przymiotnika.
- Czasownik w Partizip I dotyczy czynności, które dzieją się jednocześnie.
Partizip I – Ćwiczenia
Jeśli chcesz poćwiczyć Partizip I, to mam coś dla Ciebie! Tutaj znajdziesz interaktywne ćwiczenia na Partizip I w języku niemieckim.
Najczęściej zadawane pytania – znasz odpowiedzi?
Co to jest Partizip I w niemieckim?
Partizip I, zwany też Partizip Präsens to po polsku imiesłów czynny czasu teraźniejszego. Pod tą nazwą kryją się takie słowa jak: jedząc, pisząc, biegnący, jadąca itd. W niemieckim można poznać Partizip I po końcówce –d, np. laufend, sprechend itd.
Jak tworzy się Partizip I?
Bierzesz jakiś czasownik w bezokoliczniku i dodajesz do niego końcówkę –d. Tak powstaje np. schreiben+d = schreibend (pisząc). Jeśli imiesłów ten ma pełnić funkcję przymiotnika (piszący uczeń), to musisz dodatkowo dodać do niego końcówkę osobową (tu: -e) – der schreibende Schüler.
Do czego przydaje się Partizip I?
Partizip I może stać przed rzeczownikiem i opisywać go tak, jak przymiotnik, np. dziecko – jakie? bawiące się – das spielende Kind.
Czym się różni Partizip I od Partizip II?
Partizip I to imiesłów czasu teraźniejszego, a Partizip II przeszłego. Ten pierwszy dotyczy czynności dziejących się jednocześnie w czasie teraźniejszym, np. dziecko bawi się i słucha muzyki, czyli: bawiące się dziecko słucha muzyki (das spielende Kind hört Musik). Partizip II opisuje czynności z przeszłości, np. zdałem egzamin, a teraz świętujemy, czyli: świętujemy zdany egzamin (Wir feiern die bestandene Prüfung.).