Zaimki dzierżawcze niemiecki

W tej lekcji dowiesz się, jakie zaimki dzierżawcze występują w języku niemieckim  oraz jak odmieniają się przez przypadki. Na końcu czeka na ciebie kilka interaktywnych ćwiczeń.Chcesz nauczyć się więcej? Ta lekcja jest częścią kursu: Gramatyka B1/B2 .

Co to są zaimki dzierżawcze?

Dzięki zaimkom dzierżawczym możesz wyrazić przynależność, czyli powiedzieć, że coś do kogoś należy:

Zaimki dzierżawcze niemiecki (tabela)

W języku niemieckim każda osoba ma swój zaimek dzierżawczy:

Jak odmieniają się zaimki dzierżawcze przez przypadki?

Zaimki dzierżawcze deklinują się przez przypadki. To znaczy, że do formy podstawowej z tabeli wyżej dodawana jest jakaś końcówka. Pewnie cię zaskoczę – ale już znasz te końcówki.

Odmiana zaimków dzierżawczych (Possesivartikel)

Tabela poniżej przedstawia odmianę zaimka dzierżawczego „mein”. Wszystkie inne zaimki dzierżawcze (dein, sein, ihr, unser, euer, ihr) deklinują się według tego samego systemu, czyli dodaje się te same końcówki:

Po co w tabeli są rodzaje (męski, żeński, nijaki)?

To rodzaj tego, co jest nasze, do nas należy („meine Katze„). Właśnie ten rzeczownik wpływa na to, jaką końcówkę dodasz do twojego zaimka dzierżawczego podczas odmiany. Te trzy cechy tego rzeczownika wpływają na końcówkę w zaimku dzierżawczym:

rodzaj (męski „der”, żeński „die” lub nijaki „das)

liczbę (pojedyncza lub mnoga)

przypadek (Nominativ, Genitiv, Dativ, Akkusativ)

A który zaimek dzierżawczy wybrać?

Wybór zależy od tego, kto jest „właścicielem”. Spójrz na poniższy przykład z mojej książki , w którym właścicielem kota jest „Ania”:

 

Ania to trzecia osoba, rodzaj żeński, liczba pojedyncza, a zatem zaimek osobowym dla Ani jest”sie”.

Zaimkiem dzierżawczym od „sie” jest „ihr” (patrz pierwsza tabela)

A na końcówkę zaimka dzierżawczego jak widzisz, wpływa rzeczownik zaraz za nim. Czyli to, co należy w tym konkretnym przypadku do Ani. A zatem kot, który jest rodzaju żeńskiego (die), w liczbie pojedynczej, w przypadku Nominativ. Stąd zaimek dzierżawczy ma końcówkę „-e”.

Podsumowując :

Jak wyrażamy przynależność, to musi być i własność i właściciel:

1. To, jaki zaimek wybierzesz (mein, dein, ihr) zależy od tego , kto jest właścicielem – Ania jest właścicielem, czyli „ona”, zaimek od „ona” to „jej” (ihr)
2. To, jaką końcówkę  dodasz do zaimka (meine, meinen, meinem) zależy od tego, jakiego rodzaju , w jakiej liczbie i jakim przypadku, jest ta własność – „kot” w tym przypadku, czyli „die Katze”

Więcej przykładów:

• „Maria trinkt Milch mit ihrer Katze.” („Katze” jest rodzaju żeńskiego, w liczbie pojedynczej i w przypadku Dativ. Stąd zaimek dzierżawczy ma końcówkę „-er”)
• „Ihre Tochter ist sechs Jahre alt.” („Tochter” jest rodzaju żeńskiego  „die”, w liczbie pojedynczej i w przypadku Nominativ. Stąd zaimek dzierżawczy „ihr” ma końcówkę „-e”)
• „Gib mir bitte meinen Stift” („Stift” jest rodzaju męskiego „der”, w liczbie pojedynczej i w przypadku Akkusativ. Stąd zaimek dzierżawczy „mein” ma końcówkę „-en”)
• „Ich spaziere mit meinem Hund”. („Hund” jest rodzaju męskiego „der”, w liczbie pojedynczej i w przypadku Dativ. Stąd zaimek dzierżawczy „mein” ma końcówkę „-em”)

Jaka jest różnica między Possesivartikel czy Possesivpronomen?

Jeśli za zaimkiem dzierżawczym jest rzeczownik, wtedy jest to Possesivartikel.

„Wem gehört der Stift?” – „Das ist mein Stift.”

„Wem gehört der Stift?” – „Das ist meiner.”
Jeśli za zaimkiem dzierżawczym nie ma rzeczownika, to jest to Possesivpronomen. Zaimek dzierżawczy zastępuje wtedy rzeczownik.

Ta różnica jest ważna, ponieważ wynikają z niej różnice w deklinacji w Nominativie (mianowniku) i Akkusativie (bierniku). Spójrz sam:

Odmiana zaimków dzierżawczych (Possesivpronomen)

Podsumowując: Possesivpronomen dostają takie same końcówki jak Possesivartikel, a końcówki różnią się jedynie w Nominativie i Akkusativie . Possesivpronomen zastępują w zdaniu rzeczownik.

Na przykład:

• „Wem gehört der Ball?” – „Das ist meiner” („Ball” jest rodzaju męskiego „der”, w liczbie pojedynczej i w mianowniku, stąd zaimek dzierżawczy „mein” ma końcówkę „-er”)
• „Kannst du mir den Stift geben?” – „Ich kann meinen nicht finden.” („Stift” jest rodzaju męskiego „der”, w liczbie pojedynczej i w Akkusativie, stąd zaimek dzierżawczy „mein” ma końcówkę „-en”)

Jakie zaimki w niemieckim mogą Ci się jeszcze przydać? Z pewnością zaimki wskazujące – kliknij tu, by je poznać. 

Zaimki dzierżawcze niemiecki: najważniejsze informacje w pigułce

• Zaimki dzierżawcze wyrażają przynależność
• Zaimki dzierżawcze w niemieckim deklinują się. Odmieniając się przez przypadki dostają określone końcówki, które są identyczne, jak te z odmiany rodzajnika określonego
• Zaimki dzierżawcze mogą albo występować przed rzeczownikiem (Possesivartikel), albo mogą zastępować rzeczownik (Possesivpronomen). Z tego podziału wynikają różnice w deklinacji w Nominativie i Akkusativie
• Possesivpronomen dostają takie same końcówki jak Possesivartikel, a końcówki różnią się jedynie w Nominativie  i Akkusativie . Possesivpronomen zastępują w zdaniu rzeczownik.

Zaimki dzierżawcze niemiecki: poćwicz online!

Chcesz rozwiązać kilka ćwiczeń na zaimki dzierżawcze? Tutaj znajdziesz kilka interaktywnych ćwiczeń na zaimki dzierżawcze w języku niemieckim.

Wasze najczęściej zadawane pytania o zaimki dzierżawcze

Co to są zaimki dzierżawcze niemiecki?

Zaimki dzierżawcze to takie słowa jak “mój”, “twój”, “jej” i tak dalej. Każda osoba w języku niemieckim ma swój zaimek dzierżawczy (mein, dein, ihr, sein, unser, euer, Ihr/ihr).

Jak stosować zaimki dzierżawcze niemiecki?

Zaimki dzierżawcze wyrażają przynależność. W zależności kto jest właścicielem, taki wybierzesz zaimek (każda osoba ma swój zaimek, na przykład “mój” to “mein”. Do tego zaimka dodajesz końcówkę, ponieważ zaimki dzierżawcze odmieniają się przez przypadki. Są to takie same końcówki, jakie dostaje rodzajnik określony przy odmianie.

Jak odmieniają się zaimki dzierżawcze w niemieckim?

Każda osoba ma swój zaimek dzierżawczy (mój=mein, twój=dein itp.). Te podstawowe formy dostają różne końcówki, w zależności od tego jaki rodzaj, przypadek i liczbę ma to, co do tej osoby “przynależy”.